Boşanma travması, bireyin ya da özellikle çocukların boşanma süreci sonrası yaşadığı yoğun stres ve duygusal zorlukları ifade eder. Boşanma, yalnızca eşler arasındaki ilişkiyi değil, aile yapısını, sosyal çevreyi ve bireyin güven duygusunu da etkileyebilir. Çocuklarda uyum problemleri, akademik düşüş, kaygı ve öfke gibi belirtiler sık görülür.

Psikoloji alanında boşanma travması, bir tür kayıp ve yas süreci olarak değerlendirilir. Ebeveynler için bu süreç, yalnızlık, suçluluk ya da öfke duygularıyla karakterize olabilirken; çocuklar için aile bütünlüğünün bozulması güven duygusunda sarsılmaya yol açar. Travmanın şiddeti, bireyin kişilik özelliklerine ve sosyal desteğe bağlı olarak değişebilir.

Danışmanlık sürecinde öncelikle duyguların ifade edilmesine alan tanınır. Çocuklarla oyun terapisi, ergenlerle bilişsel davranışçı terapi, yetişkinlerle ise bireysel ya da çift terapisi uygulanabilir. Aile üyeleriyle birlikte yapılan oturumlar, iletişim ve uyum becerilerinin geliştirilmesine katkı sağlar. Böylece boşanma, yıkıcı bir travma olmaktan çıkıp, sağlıklı bir uyum sürecine dönüşebilir.