Kardeş kıskançlığı, özellikle yeni bir kardeşin aileye katılmasıyla ortaya çıkan doğal bir duygudur. Çocuk, anne-babanın sevgisini ve ilgisini kaybetme kaygısı yaşayabilir. Bu durum bazen öfke nöbetleri, içe kapanma ya da kardeşe karşı saldırgan davranışlar şeklinde kendini gösterebilir.

Psikoloji alanında kardeş kıskançlığı, çocuğun bağlanma süreci ve güven ihtiyacı üzerinden ele alınır. Çocuğun, ailenin sevgi ve ilgisinin bölündüğünü düşünmesi, kıskançlığın temel kaynağıdır. Bu duygu, aslında çocuğun gelişiminde normal ve geçici bir evre olarak kabul edilir. Ancak doğru yönetilmediğinde, uzun vadeli ilişkilerde sorunlara yol açabilir.

Aile danışmanlığında, ebeveynlerin her çocuğa özel zaman ayırması, kıyaslamadan kaçınması ve kardeşler arası iş birliğini teşvik etmesi önerilir. Terapötik süreçte ise çocuğun duygularını anlamlandırması, empati geliştirmesi ve aile içi güvenin pekiştirilmesi üzerinde durulur.